Nawigacja

ks. dr Leon Heyke

          Ksiądz doktor Leon Heyke urodził się 10 października 1885 roku w Cierzni koło Kielna (powiat wejherowski). Do szkoły powszechnej uczęszczał w Bieszkowicach, a do gimnazjum w Wejherowie. Po zdaniu matury w 1906 roku Heyke udaje się na studia teologiczne do Pelplina, gdzie m. in. należał do Koła Kaszubologów. 13 marca 1910 otrzymuje święcenia kapłańskie i zostaje wikariuszem w Lignowach, a następnie pracuje w parafii św. Józefa. Kontynuuje studia teologiczne, dlatego też udaje się z Gdańska do Fryburga i Wrocławia. Okres studiów we Wrocławiu odegrał istotną rolę w życiu Leona Heykego, gdyż tutaj dyskutował nad programem ruchu Młodokaszubskiego, nad sposobami przekształcenia życia kulturalnego na Kaszubach. Tu także spotkał Majkowskiego i Karnowskiego, którzy okazali się jego przyjaciółmi. W 1913 roku uzyskuje doktorat na podstawie rozprawy pt. "Teologia moralna siedmiu apokaliptycznych listów powszechnych". W trakcie pobytu we Wrocławiu powstaje też niemal cały cykl wierszy pt. "Pieśnie północy", które w latach 1911 - 1912 ukazywały się na łamach "Gryfa". Następnie Heyke pracuje jako wikary w Lubawie i Chojnicach.
          Podczas pierwszej wojny światowej Leon Heyke zostaje powołany do wojska pruskiego, gdzie pełni funkcję sanitariusza i kapelana w szpitalu wojkowym w Chełmnie nad Wisłą. Po wojnie Heyke powraca do pełnienia funkcji wikarego, tym razem w Chmielnie i Wygodzie. W latach 1920 - 1935 pracował jako prefekt w Państwowym Seminarium Nauczycielskim w Kościerzynie, a następnie jako katecheta w Państwowym Gimnazjum im. Józefa Wybickiego.
          Jednak obok licznych obowiązków Leona Heyke prowadził redakcję "Druha" (dodatek do "Pomorzanina"), a w latach 1922 - 1923 sam goredagował, dlatego też na łamach tego pisma w 1992 roku ukazuje się jego utwór pt. "Swiantopołk Wielki, książe pomorski". Kolejnym utworem Heykego jest poemat pt. "Dobrogost i Miłosława", który składał się z trzech części, a ukazywał się na łamach rozmaitych pomorskich czasopism w latach 1923 - 1933. Leon Heyke pisał też dla potrzeb teatru takie utwory jak: "August Szloga" (1935 r.) oraz "Katilina" (1937 r.), które wystawione zostały na kaszubskich scenach.
           Niektóre jego utwory nigdy nie ujrzały światła dziennego, gdyż w kilka dni po wybuchu II wojny światowej w 1939 roku ukrywając się przed Niemcami Leon Heyke udał się na południe. Jednak koło Starogardu Gdańskiego został zatrzymany, a potem zamkniety w więzieniu. Po długich katorgach dnia 16 października 1939 roku wraz z grupą 30 księży został wywieziony do Lasu Szpęgawskiego i tam rozstrzelany.